W ostatnim, poprzedzającym święta tygodniu, na lekcjach języka polskiego w klasie Vb, VI, VIIb podejmowaliśmy rozmowy na temat zwyczajów i tradycji. Realizacja tych tematów pokazała, jak wiele łączy Polskę i Ukrainę w tym zakresie i pozwoliła na wyjaśnienie uczniom podobieństw i różnic w obchodzeniu świąt wielkanocnych.

Nasze wspólne świętowanie rozpoczęliśmy od Niedzieli Palmowej. Na Ukrainie używa się określenia „werbna nedila” czyli niedziela wierzbowa. Zamiast palm święci się przystrojone kokardkami gałązki wierzby. To drzewo symbolizuje odrodzenie. Wielkanoc jest świętem zmartwychwstania Pańskiego, ale to także czas, w którym do życia budzi się świat przyrody. Poświęconymi gałązkami wierzbowymi ludzie się uderzają, śpiewając tradycyjną pieśń ludową. Ten radosny rytuał ma budzić dobrą energię. Po jego zakończeniu każdy domownik zjada przynajmniej jeden „kotek” z gałązki, co ponoć ma „odgonić” choroby gardła. Poświęcone gałązki zatyka się za ikony. Nasi ukraińscy przyjaciele otrzymali od nas tradycyjne palemki – symbol Niedzieli Palmowej. W ten sposób wkroczyliśmy w Wielki Tydzień. Na Ukrainie – tak jak i w Polsce – każdy wielkanocny rytuał ma swoją symbolikę i znaczenie. Na naszych świątecznych klasowych stołach ozdobionych bukszpanem, wierzbowymi gałązkami umieściliśmy świecę, koszyk do święcenia, a w nim jajka, chrzan, pęta kiełbasy, masło, sól, chleb, a obok niego okrągła drożdżowa babka, która symbolizuje słońce – paska. Na Ukrainie paska to jeden z najważniejszych pokarmów w wielkanocnym koszu. Ba, a jak smaczna. Dlatego rytuałem jest zagniatanie na nią drożdżowego ciasta. W tym czasie w domu musi panować dobra atmosfera. Wierzy się, że to wpływa na ciasto, które szybko rośnie i nie opada po wyjęciu z pieca. A jeśli w trakcie wypiekania paski króluje pokój, to utrzyma się on przez cały rok. Święconką na Ukrainie wciąż dzieli się z ubogimi i bezdomnymi, przed którymi otwiera się także drzwi domów. My dzieliliśmy się chlebem posypanym solą, pyszną paską i babką piaskową. Przy naszym wielkanocnym stole „rozegrała” się także „bitwa na jajka”. To znaczy, dołem jajko uderza się w czubek. Wygrywa to najsilniejsze, które się nie stłucze. Jego posiadacz otrzymuje jajka pokonane. Oj, chętnych do zabawy było wśród nas sporo. Nabożeństwo wielkanocne na Ukrainie może trwać nawet całą noc, by wczesnym rankiem poświęcić przed cerkwią kosze z jadłem, a następnie wspólnie spożyć świąteczne śniadanie. W Wielką Niedzielę oddaje się kult przodkom, to ukraiński odpowiednik Wszystkich Świętych. Odwiedza się groby i zostawia na nich pisanki. W czasie wielkanocnym rzadko usłyszymy na Ukrainie „dzień dobry”. Witając się, mówimy „Chrystos woskres”/” Chrystus zmartwychwstał”/. W odpowiedzi usłyszymy:”Woistynno woskres” /”Prawdziwie zmartwychwstał”/. To powitanie wypowiadane jest z prawdziwym entuzjazmem. Jest w nim szczęście, radość ze spotkania. W tym roku Wielkanoc w Ukrainie będzie obchodzona 24 kwietnia. Nasze koleżanki i koledzy z Ukrainy pochodzą z różnych części tego państwa. Są daleko od domu. Nie mogą celebrować świąt z rodzinami. Choćby symbolicznie – uczyńmy to więc z nimi. Ostatnie przedświąteczne lekcje naszego języka ojczystego stały się lekcją kulturoznawstwa i etnologii. Dały możliwość poznania obyczajów, tradycji, kultury i religii obowiązujących w innych krajach. I co najważniejsze – stały się żywą lekcją szacunku, zrozumienia, tolerancji i akceptacji.